” Ken je dat gevoel? Je bent geïnteresseerd in de grote sociaal-maatschappelijke vraagstukken van deze tijd, maar soms kan je een gevoel van machteloosheid overvallen als je hierover nadenkt en begint met ontwerpen. Hoe kun je jezelf als maker en ontwerper met deze thema’s verbinden? Wat is jouw rol hierin?
In dit seminar ga je onderzoeken hoe je als maker je eigen waarneming kunt aanscherpen en menselijke sensoren kunt inzetten en gebruiken in je ontwerpproces. Door middel van diverse dagelijkse maaksessies ontdek je een heel pallet aan werkwijzen en perspectieven waarbij je vanuit persoonlijke (lichamelijke) ervaringen gaat onderzoeken en ontwerpen. Denk aan zintuigen bewust inzetten, versterken of beperken, bewustwording van beweging, menselijke interacties en rollen aannemen. “
10 Senses
Sinds vóór het begin van mijn studie ambieer ik al om me bezig te houden met maatschappelijke vraagstukken in mijn (game) ontwerpen. Meestal begint het met een gevoel, wat ik daarna in mijn hoofd probeer te vertalen naar een uitwerking – soms werkt dat voor de eerste paar stappen in het proces, maar op gegeven moment raak ik altijd overweldigd door de omvang en de complexiteit van deze vraagstukken.
Met geen flauw benul en zonder verwachtingen ben ik op de eerste dag in de Zoom-call gekomen, waarin we een video te zien kregen over een militair uit de VS die op afstand een combat drone bestuurt om mensen in het Midden-Oosten te vermoorden. Toen de klok 5 sloeg was zijn shift voorbij, kwam hij thuis aan de eettafel, en vroeg aan zijn zoontje hoe de schooldag was.
Er werd ons gevraagd om hierop te reageren – niet door te praten, maar door te maken. Hier kregen we 10 minuten voor.
Met zo weinig tijd was het natuurlijk onmogelijk om over mijn maaksel na te denken, dus heb ik mijn handen gewoon het werk laten doen met de materialen die ik bij elkaar had verzameld. Ik merkte zeker nog een neiging om mijn proces te analyseren en er rationeel over na te denken, maar dat verviel al snel toen ik merkte dat het resultaat eigenlijk veel meer met me deed als er helemáál geen rationele invloed op werd uitgeoefend.
Nice, goede oefening om eindelijk eens uit mijn hoofd te komen in het creatieve proces. Het zijn dan misschien niet mijn meest elegante werkjes, maar dat was ook niet de bedoeling – wel merk ik dat het iets met me doet, zowel het lichamelijk gestuurde proces als het resultaat ervan.
Er waren inmiddels meerdere thema’s aangekaart, maar ik merkte (achteraf) dat ik zelf toch veel behoefte had om me met (her)verbintenis bezig te houden.
Fail Forward
(hier komt nog iets over Fail Forward)
Spiegelspel/puzzel/dans
Op de donderdag werd ons gevraagd om onze nieuwe aangeleerde aanpak toe te passen op een zintuiglijke ervaring. Ik kwam uit op een prototype voor een interactieve ervaring voor 2 of meer personen, waarin zij hun lichamen bedekken met spiegels/lichten en ze kronkelen om samen een compositie van (weerspiegeld) licht op de muur te projecteren.
Dit had gemengde resultaten, met gemengde interpretaties en belevingen door de mensen die er aan mee hebben gedaan (waaronder ikzelf).
Conclusie
Alhoewel ik het idee niet helemaal heb kunnen uitwerken zoals ik het voor me zag, heb ik enorm veel geleerd in dit proces van maken vanuit mijn zintuigen. Het resultaat van mijn meer rationeel uitgewerkte ideeën is meestal wel leuk of interessant, maar niet per se prikkelend; het voelt niet echt als een resultaat van zelfexpressie. Dat heb ik bij de projecten tijdens dit seminar, hoe klein de resultaten ook waren, veel meer ervaren.
Er is nog een bepaalde schaamte die mij boven het hoofd hangt als ik mezelf écht toesta om vanuit mijn emoties te werken, en mijn handen het werk te laten doen zonder er al te veel over na te denken. Het blijft natuurlijk nog een work in progress, maar ik zie nu wel in hoe belonend die aanpak kan zijn.